default_mobilelogo

Στά τελευταια 50 χρόνια, παρά τις όποιες προόδους στην διάγνωση και θεραπεια, η θνησιμότητα από καρκίνο του μαστού, τουλάχιστον σε γυναικες μέχρι 50 ετών, ΔΕΝ έχει μειωθεί.

Σε σελίδα του Internet, βρήκα την παρακάτω ανακοίνωση, από το Ινστιτούτο περιγεννητικής Ιατρικής στο Bερολίνο, του οποίου προϊσταται ο πατέρας της περιγεννητικής ιατρικής Prof. E. Saling. Το περιεχόμενό της, που αφορά την πρόληψη των αποβολών προχωρημένων κυήσεων και την πρόληψη της προωρότητας, είναι πρωτοπαριακό και θα έπρεπε να επηρεάσει την θεώρησή μας σχετικά με τον τρόπο παρακολούθησης επιτόκων, που εφαρμόζουμε γενικώς μέχρι σήμερα.

 

altΑπό την δεκαετία του 1960 και μετά, η αποδεκτή επιστημονική άποψη είναι, ότι η ορμονοθεραπεία κλιμακτηριακών συμπτωμάτων και των όποιων μελλοντικών κινδύνων από την ανεπαρκή λειτουργία των ωοθηκών έχει ελάχιστες αντενδείξεις. Ουδέποτε είδα μειονεκτήματα, τόσο από την βραχυπρόθεσμη, όσο και από την μακροπρόθεσμη χορήγηση ορμονικής υποκατάστασης.

Προβλήματα από την ορμονική υποκατάσταση με συνδυασμό συζευγμένων οιστρογόνων (CEE 0,625mg) και οξικής μεδροξυπρογεστερόνης (MPA).

 

altΣύμφωνα με τα νεώτερα πολύ πρόσφατα (Ιούλιος 2002) δεδομένα από την έρευνα της Women’s Helth Inititive, σχετικά με προβλήματα που προκύπτουν σε ηλικιωμένες γυναίκες από την μακροχρόνια θεραπεία ορμονικής υποκατάστασης με συνδυασμό CEE και ΜΡΑ, θα πρέπει να σκεφθούμε την αναθεώρηση κάποιων ενδείξεων.

Πολύ ενδιαφέρουσα είναι επ΄αυτού η τοποθέτηση του Morris Notelovitz, MD, PhD που διαβάσαμε για σαςαπό το Medscpe Women's Helth eJournl[TM]: